Sander van den Berg
The Boogeyman, de nieuwe film van regisseur Rob Savage, die we kennen van klappers Host en Dashcam, dat is toch gegarandeerd succes? Ik was in ieder geval erg enthousiast toen ik de uitnodiging kreeg voor de persvoorstelling. Heb ik er slapeloze nachten van gekregen en laat ik mijn kastdeuren in de slaapkamer voortaan dicht? Lees gauw verder.
The Boogeyman is gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King. In de film volgen we de familie Harper, vader Will, tiener Sadie en haar kleine zusje Sawyer. Alle drie zijn ze op hun eigen manier de dood van hun moeder en vrouw aan het verwerken. Will, professioneel psychiater, heeft het moeilijk met zijn eigen verdriet. Daardoor kan hij niet de liefde en aandacht geven aan zijn kinderen die dat heel hard nodig hebben. Als op een kwade dag een verwarde man ongevraagd in zijn spreekkamer staat, neemt die onbedoeld een kwade geest mee hun huis in. En die begint de familie te teisteren.
De rollen worden vertolkt door Sophie Thatcher (Yellow Jackets), Chris Messina (Devil), Vivien Lyra Blair (Obi-Wan Kenobi). Marin Ireland (Hell or High Water), Madison Hu (Bizaardvark), LisaGay Hamilton en David Dastmalchian (The Suicide Squad).
In 2018 was er al een aankondiging dat dit verfilmd zou worden met Scott Beck en Bryan Woods als schrijvers van het scenario. Helaas gooide de overname van Fox door Disney toen roet in het eten. Een kleine drie jaar later, in november 2022, nam Savage het stokje over. Het was eigenlijk de bedoeling dat het een direct-to-stream (Hulu) zou worden, maar door zeer positieve screenings besloot Disney het -na wat aanpassingen- toch in de bioscopen te laten zien.
Effectieve effecten in The Boogeyman
Na afloop van de film had ik een beetje een tweestrijd. Als je de trailer hieronder ziet, dan kun je al een beetje denken in welke richting dit op kan gaan. Dit kan óf een onwijs spannende film worden die je anderhalf uur op het puntje van je stoel laat zitten, of de trailer toont alle spannende momenten. Het is dus een beetje van beide. Bij het zien van de trailer zag je leuke en zeer effectieve gimmicks die zeker al eens eerder in andere films zijn gebruikt en garant kunnen staan voor sfeervolle en enge scenes. Helaas is die ene trailer-scene zo random in de film, dat het net lijkt alsof die speciaal voor de trailer in de film zit. En als dat trucje dan in andere scenes gerecycled wordt, voelt dat een beetje als herhaling van zetten.
Het is goed dat het monster zo lang in het donker verborgen blijft. Dat houdt de spanning er enigszins nog in. Je blijft je lang afvragen of het nou wel echt is en hoe die er uitziet. Alleen die ogen in het donker zien geeft een bepaalde dreiging. Hierdoor je heel goed kunt inleven in de beleving van een (jong) kind wat bang is in het donker. Maar het wordt nergens echt duidelijk waarom het monster juist die familie moet hebben, of waarom het aan de verwarde man verbonden zat. Het motief schitterde door afwezigheid, zeg maar.
Wel of niet kijken?
Dan moet ik er nog een oordeel over vellen. De trailer was veelbelovend, maar voor mij bleef het daar wel een beetje bij. De scene uit de trailer voelde in de film misplaatst, alsof ze achteraf nog trailer materiaal nodig hadden en even snel een scene hadden verzonnen. De film kabbelt rustig voort met af en toe een donkere ontmoeting met een duister beest die verhaaltechnisch niet lekker uit de verf komt waarom het nou per se deze familie moet hebben (misschien toch het intense verdriet en de breuk die ze intern ervaren). De film heeft een paar goed gejatte scenes die best leuk gefilmd zijn, maar toch het wordt nergens écht spannend. Dit vind ik best jammer, want als na 99 minuten de aftiteling op het scherm rolt, bleef ik achter met een ‘is dit het nou-gevoel’. En volgens mij had er wel meer in de film kunnen zitten qua spanning. Dat had ik ook met The Nun. Bomvol sfeer, maar nergens echt eng. Dat neemt niet weg dat je ‘m zeker kunt kijken en vooral zélf je oordeel moet vellen. Het is geen slechte film, maar er zijn zeker wel betere.
Sterren: 2.5 / 5
The Boogeyman is vanaf 2 juni te zien in de Nederlandse bioscopen.
Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?
1 gedachte over “Hoe eng is het monster in de kast? Recensie: The Boogeyman”
Ik heb hem gisteren gezien. Vooral het eerste deel is bij vlagen best griezelig. Als het monster eenmaal “uit de kast is”, wordt de film meer generiek en zit er weinig verrassing meer in.
Waarom het monster dit gezin moet hebben, wordt wel verteld. Het jaagt op de kwetsbaren en ongelukkigen. En dit gezin is net de moeder verloren en daar nog lang niet overheen. Daarom vond het daar een goede voedingsbodem [spoiler title=”verhaal”] toen het daar min of meer per ongeluk terecht kwam met de hulp zoekende vreemdeling waar het monster op dat moment mee was verbonden[/spoiler]. Ook omdat de vader door zijn eigen verdriet zijn kinderen niet kan helpen om het te verwerken. Wel een typisch King thema overigens.
Als je denkt dat ik het verkeerd heb geïnterpreteerd, laat het dan weten 🙂De cast doet het prima. Vooral de jonge Vivien Lyra Blair vond ik goed en overtuigend spelen.Wel is er weer een haakje voor een vervolg, maar wat mij betreft kan die ook prima een standalone film blijven.
Beantwoorden
